Verantwoord eten, geen alcohol niet te veel koffie en dagelijks sporten of intensief bewegen. Dat alles liefst zo klimaatneutraal mogelijk. In gezelschap is het heel regelmatig onderwerp van gesprek. Niet zelden voel ik me dan een leek, of zelfs een ongezonde leek. Steeds meer mensen, zo heb ik de indruk, zijn op één of meerdere gebieden leefstijl-expert en super goed bezig. Daar luister ik met respect en verbazing naar.
Eten. Ook mijn lief en ik zijn thuis behoorlijk gezond en verantwoord bezig. Niet alles wat we kopen is biologisch, maar we eten geen vlees en eten vaak seizoensgroenten. We gaan verantwoord om met suiker, vet en koolhydraten, maar op zijn tijd is een frietje-pindasaus met een kroket onweerstaanbaar. En bij een lekker wijntje in de kroeg hoort meestal een portie bitterballen.
Wijn en koffie. Ja, volgens de gestelde norm drink ik van allebei te veel. Ik ken de risico’s en ga daar naar mijn mening verantwoordelijk mee om. Maar zonder koffie krijg ik mijn ogen niet open en kom ik de dag niet door. En wijn is gewoon lekker.
Sport. Ik kan geen bal vangen en niet gericht gooien, dus alle teamspelen vallen af. Ik heb niets met competitie, heb geen enkele behoefte om wat dan ook te winnen, dus op de atletiekbaan heb ik niets te zoeken. En in een sportschool krijg ik acuut last van agorafobie en saggerijn. Gelukkig beweeg ik wel veel, ik ben een enthousiast wandelaar.
Ben ik, alles bij elkaar opgeteld, tevreden over mijn leefstijl?
In grote lijnen zeker. Ik voel me verantwoordelijk voor en houd rekening met mijn gezondheid. Maar ik voel me ook verantwoordelijk voor een bepaalde mate van losheid en spontaniteit. Af en toe is het heerlijk om de teugels te laten vieren. Ik ben nu eenmaal een bourgondische lekkerbek. En weet je, hoe goed je je best ook doet, van leven ga je dood.