Regelmatig kom ik, op weg naar mijn werk, langs een basisschool. Aan de gevel hangen een paar kleurige borden met leuzen waaronder oog voor jouw talent. Ik snap de goede bedoeling van deze boodschap, maar tegelijkertijd roept ie bij mij weerstand op. Het gaat immers om een basisschool, daar komen kinderen van 4 tot 12 jaar. Zij staan aan het begin van hun schoolcarrière, hebben nog niet of nauwelijks in de gaten wie ze zijn en wat hun plek in de samenleving misschien zou kunnen zijn. Is een kreet als oog voor jouw talent dan nodig? En, nog belangrijker, als je zo expliciet zegt dat je aandacht besteedt aan het talent van je leerlingen, hoe ga je dan om met de beperkingen van al die jonge mensjes? En waar staat dat?
Ik was een van die kinderen waarbij het niet vanzelf ging op school. Behalve de conclusie dat ik niet zo ‘slim’ was, is daar geen aandacht aan besteed. Gevolg, het heeft tot ver in mijn volwassen leven geduurd voor ik zelf geloofde dat ook ik ergens goed in ben. Waarschijnlijk is het dan ook geen toeval dat ik al jarenlang met hart en ziel werk met en voor mensen met een verstandelijke beperking. De meeste van hen hebben hooguit een paar jaar speciaal onderwijs gevolgd. Dit terwijl ze allemaal zeker sterke ook kanten, dus talenten, hebben. Helaas is daar nooit aandacht aan besteed.
Wat ik maar wil zeggen, als je geen aandacht heb voor de beperkingen van kinderen, komen ze niet toe aan het ontdekken en ontwikkelen van hun mogelijkheden en talenten.