dromende kinderen, slapende
gezinnen ontwaken in een
grijze nachtmerrie onder puin
waar veiligheid en rust woonde
rest nu de hel waar kou en
onmacht regeren, zuurstof
ontbreekt, waar veel te snel
menig hart niet meer klopt

wie overleeft, ademt angst,
vecht tegen puin, kou en tijd
graaft naar fluisterkreten, tekens
van kwetsbaar leven, ik luister
naar berichten over nog meer
doden, zie gezichten, lege ogen
soms een vreugdetraan
tussen oceanen van zout en pijn

wat wil, kan ik meer dan
machteloos toekijken en geven
erbij blijven, op afstand dichtbij
en mens zijn, medemens zijn