er wandelen wat doden door mijn hoofd
bedaard en met een vriendelijk gelaat
bij leven heb ik hen liefdevol gekend

ze spreken niet, de stilte snijdt
maar ook ik weet, alles is gezegd of
verzwegen om een of ander bestwil
ze glimlachen gemis en andere
wat onhandige gevoelens bij me weg

zo lijken ze te zeggen ‘je wist het toch
niets is voor altijd, maar evenmin
is iets dat ons verbindt, voorgoed voorbij