ooit bouwde Noach een grote boot
omdat God het had gezegd
want zo was de Heer’s idee
de aardse schepping was dom en slecht

Noach doopte zijn schip ‘de Ark’
hij koos van alle wezens twee
voor ieder mannetje een vrouw
de rest ging met de zondvloed mee

Hij wilde ons een lesje leren
dat leven naastenliefde is
dat liefde geven is en delen
doe je het anders, dan gaat het mis

de eeuwen zijn voorbij gevlogen
er zijn weer wezens in overvloed
en al heeft Noach zijn best gedaan
’t is op de aardkloot verre van goed

de Ark is verdwenen in de heilige schrift
domheid regeert over stad en land
naastenliefde is uit de tijd
ja, Gods wereld staat in brand

Hij wilde ons een lesje leren
dat leven naastenliefde is
dat liefde geven is en delen
doe je het anders, dan gaat het mis

na WO-II hadden we ’t begrepen
de Holocaust, nee, dat nooit meer
mensen hebben mensenrechten
vrede op aarde, we wisten het weer

de koude oorlog werd beslecht
verenigd Europa kon niet meer stuk
van overal stroomden mensen toe
op zoek naar wat veiligheid en geluk

Hij wilde ons een lesje leren
dat leven naastenliefde is
dat liefde geven is en delen
doe je het anders, dan gaat het mis

maar wat van ons is, blijft van ons
daar komt geen armoedzaaier aan
een enkeling mag desnoods dan blijven
de rest laten we met de zondvloed vergaan

want wat betreft gevluchte mensen
heeft de macht zich laten inspireren
ze vertrouwt hen aan hun zondvloed toe
de zondvloed heet nu deporteren

Hij wilde ons een lesje leren
dat leven naastenliefde is
dat liefde geven is en delen
maar we doen het anders, dus gaat het mis