de krant doet pijn
ieder nieuw bericht snijdt
door ziel en zalig
geweld en lijden kruipen
onder mijn huid
bekrassen hondsbrutaal
mijn gemoed, terwijl ik
wil beloven, moet geloven
dat het voorbij gaat

maar oorlog is angst
is dood is verdriet
vernielt tijd en dromen, maakt
zoveel liefde koud en wrang

live en online bevestigen
wandelgangen zonder omhaal
of eufemisme hoe gruwelijk
hoe mensonterend

als tegenwicht posten we
kreten van hoop en troost
delen we schoonheid om iets
en om een diep besef

als we blijven schrijven
bidden en roepen
dat het voorbij gaat, dat het
om vrede gaat
dat het om mensen gaat
dat ze welkom zijn
hier veilig zijn
dat het goed zal komen
goed moet komen